In Hoe vang je een heks? (Kluitman, 2006), het vorige boek uit de reeks over Heksie, ging heks Zelda naar mensenland terwijl dat helemaal niet mocht. Nu ze gestraft is door de andere heksen is Zelda erg boos op Heksie, die haar verraden heeft. Nadat Zelda haar straf heeft uitgezeten, gaat ze dan ook onmiddellijk naar het huis van Heksie om het haar betaald te zetten. Eerst sluit ze Heksie op in de kast en haalt ze haar hele huis overhoop. Daarna besluit ze zich te wreken op Heksies kat, Loeder, die fluogroen is in plaats van zwart, zoals normale heksenkatten. Zelda probeert een tovermiddel te brouwen om Loeder zwart te maken, maar tijdens het brouwen loopt er van alles mis. Wanneer Heksie eindelijk uit de kast geraakt, ziet ze dat het dorp helemaal verlaten is en dat de lucht paars is gekleurd. Een eindje verderop is er een samenscholing van fel gekleurde katten. Het blijken de heksen uit het dorp te zijn; die door het brouwsel van Zelda in katten zijn veranderd. Samen met de hulp van haar mensenvriend Jonne moet Heksie ervoor zorgen dat de heksen weer normaal worden.
Het onderwerp heksen is een thema dat al heel vaak is opgevoerd in boeken. Het is dan ook telkens de kunst om een nieuwe invalshoek te vinden om een origineel verhaal te vertellen. Marjolein Snoeij is daar met Heksen poespas redelijk goed in geslaagd. Een heks die in de heksengemeenschap een buitenstaander vormt is natuurlijk niet nieuw, maar een heks die aan dysheksie lijdt is een leuke en frisse invalshoek. Ook goed gevonden is het feit dat heksen uitslag krijgen wanneer ze lief zijn tegen anderen en knuffelen. Het verhaal is geschreven in een vlot tempo en is gemakkelijk leesbaar door de korte zinnen en hoofdstukken. De tekst wordt ondersteund door leuke tekeningen die goed passen bij de sfeer en de lezer in staat stellen om zich een beeld te vormen van de heksen en de wereld waar ze in leven. Tegelijk laten de tekeningen ook nog genoeg over aan de verbeelding.
Het thema vriendschap speelt in Heksen poespas een belangrijke rol, maar wordt op een speelse en niet-belerende manier behandeld. Heksie kan de problemen niet alleen oplossen, maar heeft hulp nodig van de onwaarschijnlijkste personen. [Geertrui Vanhooydonck] Verberg tekst

Het derde deel over Heksie*, waarin de plaagheks Zelda wraak op haar wil nemen door haar kat te betoveren. Dat gaat echter mis en alle heksen veranderen in katten. Met de hulp van Jonne, een mens, komt het toch goed. Hoewel dit verhaal onafhankelijk van de twee vorige delen gelezen kan worden, mist de lezer veel informatie: Heksie is dysheksies en leest daardoor de spreuken niet goed; ze is bevriend met Jonne uit Mensenland, waar ze, net als Zelda, is geweest en ze vliegt op een koe in plaats van op een bezemsteel. In het eerste hoofdstuk wordt hier kort en bondig iets over gezegd, waardoor deze informatie lastig te plaatsen is. Dat geldt ook voor de dingen die Heksie doet: snot smeren in haar haar, kever-prut-jam eten, aardig doen tegen mensen en dieren, waardoor ze jeuk krijgt. Alles wordt als vanzelfsprekendheden beschreven, alsof de lezers dat vanzelf begrijpen. Deel in de serie Klavertje vier (AVI-E5). Het boek bevat vele zwart-witpentekeningen die een aanvullend beeld geven. Het ziet er door het vrolijke omslag, de tekeningen en ruime bladspiegel aantrekkelijk uit. De teksten, bestaande uit korte zinnen zonder moeilijke woorden, zijn afgestemd op lezers vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst